ช้างเอเชียเหลืออยู่เพียง 1 สายพันธุ์ คือ Elephas maximus แต่มีการแบ่งสายพันธุ์ย่อย ที่ได้การยอมรับอย่างกว้างขวาง คือ แบ่งเป็น 3 สายพันธุ์ย่อย ได้แก่

• E. m. indicus หรือช้างอินเดีย (Indian elephant)
• E. m. maximus หรือช้างศรีลังกา (Sri Lankan elephant)
• E. m. sumatranus หรือช้างสุมาตรา (Sumatran elephant)

     ช้างสายพันธุ์ย่อย E. m. indicus คือ ช้างที่อาศัยอยู่บนแผ่นดินใหญ่ในหลายประเทศของทวีปเอเชีย ได้แก่ เนปาล ภูฐาน อินเดีย ไทย ลาว พม่า เวียดนาม กัมพูชา มณฑลยูนนานของประเทศจีน และมาเลเซีย

     ส่วนสายพันธุ์ย่อย E. m. maximus เป็นช้างที่อาศัยอยู่บนเกาะซีลอนหรือเกาะลังกา ซึ่งก็คือประเทศศรีลังกานั่นเอง

     และสุดท้ายสายพันธุ์ย่อย E. m. sumatranus เป็นช้างที่พบได้บนเกาะสุมาตราของประเทศอินโดนีเซีย

   ยังมีช้างอีกสายพันธุ์ย่อยหนึ่งที่ยังไม่เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวาง นั่นคือ ช้างบอร์เนียว (Borneo elephant) หรือช้างแคระบอร์เนียว (Pygmy elephant) แต่เดิมนักวิทยาศาสตร์สงสัยว่า ช้างบอร์เนียว เป็นช้างที่มีวิวัฒนาการดั้งเดิมมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์ หรือ เป็นช้างที่เพิ่งแยกออกมาจากช้างสายพันธุ์ย่อย อินเดียหรือสุมาตรา ในที่สุดก็มีนักวิจัย วิเคราะห์รหัสพันธุกรรม (DNA) แล้วพบว่า ช้างบอร์เนียวมีพันธุกรรม ที่แตกต่างจากช้างสายพันธุ์เอเชีย สายพันธุ์ย่อยอื่น ๆ จึงมีผู้เสนอให้แยกออกเป็นสายพันธุ์ E. m. borneensis

อ่านงานวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับ "ช้างบอร์เนียว" ตามลิงค์ด้านล่าง

DNA Analysis Indicates That Asian Elephants Are Native to Borneo and Are Therefore a High Priority for Conservation